Vakantie in Israël, Jeruzalem en Hotel Roempoet met Jan & Sietske Gras

onze huurauto

Sporten op het strand In Jaffa

Deze kakkerlak heeft de strijdt met de mieren verloren

Nationaal park Caesarea

Rondwandelen in het park en de oudheid komt je tegemoet

Een aquaduct voor aanvoer van zoetwater in het park

Akko, zonsondergang

Akko onze eerste overnachting. Oude gebouwen ook hier, de onderaardse gangen uit de oudheid werden gebruikt voor aan/afvoer voor van alles inclusief manschappen. Gasopslag van het hotel gebeurt in de gang. Hier tref je van alles aan op de plaatselijke markt.

Heerlijk, bubbelen op je hotelkamer

Golan Hoogvlakte

en de weg erheen

De waarnemerspost met links een dame uit het Nieuw Zeelandse leger en rechts een Nederlandse soldaat. In de verte is Syrië, officieel is er nog oorlog tussen Israël en Syrië maar de Syriërs hebben het te druk met elkaar uitmoorden op dit ogenblik, dus hebben ze het behoorlijk rustig. Maar rookpluimen geven aan dat er wel degelijk geschoten wordt.

Op de weg naar de VN-post staan kunstwerken gemaakt door een Nederlandse kunstenaar.

Aan het begin staat de onvermijdelijke handelaar dit keer verkoopt Kofi Anan (zo heet de man nu eenmaal) een heerlijke honing.

Een beveiligde gang naar een munitiebunker

Het uitzicht op Jordanië aan de ene en Syrië aan de andere kant op deze post is adembenemend mooi.

Out Of Afrika

met de achterkant van de kamer heerlijk in de zon.

Jan trotseert het steenkoude water.

 

De gastvrouw.

 

 

Omgeving met veel bloeiende planten.

 

Na een vermoeiende dag is het heerlijk rusten in de zon.

 

Ontbijt in Out of Afrika.

De poel  en een apartement

 

 

Jordan National Park,

of hier de Jordaan ontspringt of dat er sprake is van een zijtak is mij niet bekend, maar er loopt een snel stromend beekje dat uiteindelijk de rivier de Jordaan zal worden.

 

 

Het is een mooi en ruig park waar je heerlijk, toen wij er waren, rustig kunt wandelen

 

Een concurrerende fotografe en een dikke boom.

 

 

 

 

 

De jeugd heeft er in tenten overnacht.

 

 

Koffie stop langs het meer van Galililea

Vissen en vogels in het meer van Galilea

 

 

 

 

 

 

 

 

Hij / zij ving uiteindelijk een flinke vis

 

 

 

Mozaiek aan de boulevard

Naar Jeruzalem / hotel Roempoet. Hotel Roempoet is uiteindelijk de gehuurde woning van Jan zolang hij in Jeruzalem verblijft voor zijn werk. Omdat Hotel Roempoet natuurlijk niet bekend is bij de Israelische veiligheidsdienst hadden ze nogal wat moeite om ons door te laten op Schiphol. Uiteindelijk gaf de doorslag dat ik de veiligheidsofficier er van kon overtuigen dat mr. Gras werkzaam is in Jeruzalem voor de VN en wij bij hem logeerden.Maar trikkie was het wel.

 

 

De weg erheen loopt via Jericho

 

 

waar we koffie drinken

Dit is de buiten zitplaats van hotel Roempoet

 

 

Vanuit hotel Roempoet is het goed wandelen naar Jaffastreet al moet je beginnen met een fikse klim.

Je komt langs een plein met kussens waar je niet op mag springen want de kussens zijn van "beton".

Het plein voor het stadhuis van Jeruzalem is ruim en groot met een mooie bomen galerij.

Dan kom je vanzelf in Jaffastreet met de lightrail in het midden maar het is een lange straat met heel veel winkels en gelegenheid om wat te drinken / eten.

Deze orthodoxe joden hebben een kraam neer gezet, geen idee wat ze willen, de schooljeugd was aan het zingen of demonstreren?

De lightrail en een beveiliger voor een winkel. In Israël is geen controle bij het naar buiten gaan van een winkel kennelijk is er geen sprake van winkeldiefstal maar men wil absoluut weten wat je mee naar binnen neemt, explosieven of zo! De motorrijders zijn behoorlijk bewapende agenten op een GS, samen met de motorambulance zijn zij de enige di in Jaffastreet mogen rijden en de lightrail natuurlijk

De motorrijder is geen pizzabezorger, zoals mijn eerste reactie was maar een ambulance per motor.

De box is een gelegenheid om je mobiel (van elk merk) gratis op te laden.

 

Winkelstraat Mamilla Ave met de wat duurdere winkels en een standbeeld voor Anne Frank aan het begin. De man in het midden probeert Franse chansons ten gehore te brengen, hij kan wat mij betreft beter naar huis gaan.

Deze jongeman kan heel goed spelen op dat ding.

Als je bij de Italiaan koffie gaat drinken heb je dit soort uitzichten over Jeruzalem.

 

 

De verkeerstunnel onder de Old City en de muur er omheen.

Koffie drinkend op het terras bij de Italiaan levert vergezichten op.

 

 

 

 

Op bijvoorbeeld de Gouden Moskee, de kerk en

 

 

de historische begraafplaats

Een foto van de "not so nice alley", een zijstraatje bij Hotel Roempoet. Het verhaal gaat dat Premier Golda Meir de uitspraak deed         " that are not so nice peaple" na een klacht van inwoners in die tijd over de schietpartijen over en weer. Zij deed die uitspraak na vragen er over in het parlement of zo en ja toen stond er nog een microfoon open. Ze sprak over de eigen inwoners van Jeruzalem en met veel gevoel voor humor werd de straat zo genoemd. De jonge dame wilde graag op de foto want "misschien werd ze dan wel beroemd" lichte ze haar verzoek toe".

Damascus gate, een van de toegangen tot de "Old city".

 

Vlak voor de poort rechts is de plaats te zien waar de onvermijdelijke groep goed bewapende politie of militairen de ingang bewaken

De muur buiten, rechts, van Damascus gate en het naambord aan de binnenzijde van de gate.

 

 

 

Zomaar straten in de Old city

De Klaagmuur met links de afdeling voor mannen en rechts voor de vrouwen.

Het plein voor de Moskee met Diny & Sietske voor de ingang.

Het fontein om ritueel handen te wassen voor je naar de klaagmuur gaat.

Via Doloros

Een groep met het kruis lopen de hele Via Doloroso af.

Zo maar aan het eind van de  ochtend, de achterzijde van Hotel Roempoet was ze daar, tokkelend op haar gitaar.

Natuurlijk bezochten we de "Joodse markt" in Jeruzalem. We gingen erheen met de "lightrail" of tram en het was al behoorlijk druk dus bleef ik op het balkon staan, ik stond daar naast een jonge Israëlische, van ik schat een jaar of 25 of zo. Een mooie jonge dame met keurig gelakte nageltjes, glimmend zwart gepoetste legerboots en een levensgroot machinepistool aan haar schouder hangen. Het magazijn, met venster, gaf zicht op 32, 7,62 mm patronen en als ze de veiligheidspal over zou halen was het ding kant en klaar om die kogels erdoor heen te jagen. In wat voor land leef je dan als dit noodzakelijk is of lijkt. Ik heb het tot mijn credo gemaakt dat ik geen geüniformeerde mensen fotografeer behalve als ik ze onherkenbaar kan fotograferen, dus ook hier heb ik geen foto van. De joods markt is een bezoek meer dan waard, nog een echte markt met tegen elkaar opschreeuwen kooplui en een ontzettende diversiteit aan producten. je kijkt je ogen uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Met de tram naar de markt en netjes een kaartje uit de automaat gehaald.

 

Deze orthodoxe Israëliër deed mij met stijgende verbazing stilstaan, midden op Mamilla ave, stond hij elektrisch versterkt een heel beroemd lied te zingen met een buitengewoon goed klinkende stem. Maar wat hij zong was duizend procent tegenstrijdig met wat hij in zijn kleding en uiterlijk vertegenwoordigd.

Hij zong namelijk en echt niet slecht:

"Hotel California" van The Eagles.

Volgens mij heeft hij geen idee waar het over gaat in deze song.

Het beeld op de "kerk van David"

het was er zo ontstellend druk dat we naar een mooi uitkijkpunt zijn gereden voor een blik vanaf de andere kant op de stad.

 

 

 

De ezeldrijver wilde natuurlijk

(tegen betaling) wel met Sietske op de foto.

 

Ook van hier is de oude begraafplaats goed te zien.

Hotel Ceasare, het enige fatsoenlijk overgebleven gebouw uit de oudheid.

Verder is het hier erg deprimerend met de enorme muur die hier door de Israëli is neer gezet. Jan vertelde dat de grens tussen Palestina en Israël ongv 400km lang is. De Israëli hebben met de bouw ervan landjepik maar gel;ijk gedaan en de muur 700km lang gemaakt. Zo hebben en ze aardig wat grond erbij.


In Betlehem, kofferbakverkoop van suikerspinnen met de stroomvoorziening op het dak van de auto.

Van Bethlehem naar St. Saba Monastery loopt een eenzame weg door niemandsland, er is nog een plateau wat uitzicht geeft op de hopeloos lege omgeving waar een jongeman staat met twee ezels, als je foto's hebt gemaakt van het uitzicht en toevallig staat daar een ezel op wordt hij erg boos als je niet betaald voor het maken van een foto, hij kon de pot op. 

De vijfde foto is een poging om een nomadenstam weer te geven. De foto is niet helemaal scherp omdat hij genomen is vanuit de rijdende auto.

We vervolgens onze weg richting het Klooster. Het Klooster is volledig in gebruik door mannen.

Een eenzame schaapherder hoedt er zijn beesten in de eindeloze leegte.


Na het Klooster gaan we dezelfde weg terug en komen we een eind voor Bethlehem terecht in een colonne auto's die de hele weg blokkeren en niet van plan zijn om doorgang te verlenen.

Dus we laten het maar over ons heen komen, vermoedelijk gaat het om een feest, maar het kan ook een ander soort feest zijn. Het meisje is in ieder geval feestelijk gekleed en de rot aap op de step is een brutaaltje.


We zijn opweg naar de Dode zee, onderweg geeft dit merk "zeelevel" aan. De Dode zee ligt daar ongeveer 350m onder.

 

Gedenkteken en wegen naar de zee.

 

 

Een eerste blik op het water omdat de Dode Zee heel veel minder water krijgt, er wordt onderweg heel veel afgetapt voor besproeiing van gewassen, zijn er zgn "sinkholes" en is er drijfzand ontstaan, levens gevaarlijk plekken die dan ook door hoge hekken zijn afgesloten.

 

Eindelijk het strand met de regels die gelden voor het ontzettend zoute water, tien keer zouter dan een oceaan.

 

 

 

Echt zwemmen is geen optie, je wilt dit water absoluut niet in je ogen hebben en ervan drinken is zelfs gevaarlijk. Tot je knieën er in lopen en dan op je rug liggen daarna kom je tot de ontdekking dat je niet meer terug kunt omdat je de benen niet op de bodem kan zetten.

 

 

 

 

 

 

 

Op de rug richting strand roeien en als je handen de grond raken kun je omdraaien en gaan staan, een bijzondere ervaring.

 

 

 

Daarna heel goed afspoelen is een vereiste hoor!


Massada, de berg met de lugubere historie. Hij ligt daar alleen te zijn met op de top de fundamenten van een Romeins garnizoen.

 

De enige keer dat we moesten betalen voor een stuk geschiedenis was hier en wel voor de kabelbaan naar de top. Er loopt een pad naar boven '" Snake path " maar wij verkozen toch de kabel. Je krijgt een goed overzicht van de ruimte die er om de berg lag en dus ook een idee waarom ze zo goed verdedigbaar was. De Romeinen hebben dan ook alles op alles moeten zetten om boven te komen.

 

 

Wat gebleven is is de fundamenten en gedeeltelijke resten van wat de Romeinen uiteindelijk op de top bouwden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een schaal van de paleizen die men bouwde en de vermoedelijke vorm ervan.

 

Restanten van het verblijf van de Commandant en zijn badhuis. Te zien is nog dat men de vloer op pilonen bouwde en daaronderdoor warme lucht licht stromen, de voorloper van onze vloerverwarming.

 

 

In de "duiventil" werden de postduiven gehouden en ze dienden niet alleen om de post weg te brengen ook toen luste men al een pasteitje.